هدى شعراوى كانت بنت محمد سلطان باشا ، رئيس أول مجلس نيابى فى مصر و حاكم الصعيد العام و قائممقام الخديوى سعيد فى الثوره العرابيه, و مات لما كان عمرها خمس سنين, يوم 14 اغسطس سنة 1884 م فى مدينة جراتسى فى النمسا, فـ إهتمت بيها مامتها و ربـّتها على حفظ القرآن و دراسة العلوم و اللغات و حب الفنون. هدى شعراوى إتجوّزت و هى عمرها 18 سنه من إبن عمتها "على شعراوى باشا" و هو واحد من قادة ثورة 1919 م و ماعرفتش إنها إتجوزت إلا قبل ما يحصل بـ نـُص ساعه فـ إتمردت, بس وقتها, البنات فى العصر ده ماكانش بيطلعلهم صوت.
العمل السياسى و الإجتماعى
فى 16 مارس سنة 1919 م إبتدا كفاح هدى شعراوى السياسى لما عملت مظاهره نسائيه من 300 واحده مصريه عشان ينادو بـ الإفراج عن سعد زغلول و زمايلهُ, و خرجت عشان تواجه و تضعف الجنود البريطانيين المتسلّحين, و اليوم التاريخى ده شاف إستشهاد أول شهيده للـ حركه النسائيه, و اللى حمّست شوية ستات من الطبقات الراقيه اللى خرجو فى مظاهره كبيره رافعين شعار الهلال و الصليب دليل على الوحده الوطنيه, و بينقدو الإحتلال و إتوجهت المظاهره لـ بيت الاُمه. و من التاريخ ده, و المرأه المصريه بتحتفل بـ 16 مارس, بعد إختيارهُ عشان يكون يوم للـ مرأه المصريه. و على مستوى العالم الإحتماعى, هدى شعراوى ساعدت فى كزا حاجه, منهم إنشاء مبرة محمد على عشان مساعدة العيال العيانين سنة 1909 م, و ماكانتش وصلت لـ سن ال30, كانت من أول المساعدين فى صنع إتحاد المرأه المصريه المتعلمه سنة 1914 م, و بردو عملت لجنه بـ إسم "جمعية الرقى الأدبى للسيدات" فى ابريل سنة 1914 م,
فى مايو سنة 1923 م بعد المؤتمر ده, رجع الوفد النسائى المصرى لـ إسكندريه فى أطر من إسكندريه للقاهره. هدى شعراوى قلعت النقاب من وشها و فضلت لابسه الحجاب, و ده كان بـ هدف إن المرأه المصريه يبقى عندها فرصه, عشان تندمج فى الحياه الإجتماعيه السياسيه, و فيه كتير ثارو, بس كفاح هدى شعراوى الجاد خلا الأهالى يقتنعو شويه-شويه بـ رفع الحجاب عن وش المرأه المصريه.
[تعديل]تأسيس جمعية الإتحاد النسائى المصرى سنة 1923 م
هدى شعراوى أسست جمعيه بإسم الإتحاد النسائى المصرى فى 16 مارس سنة 1923 م. الهدف هو رفع مستوى المرأه الأدبى و الإجتماعى عشان يوصل بيها لـ درجه تخلّيها أهل ثقه عشان تشترك مع الرجاله فى كل الحقوق و الواجبات. و الجمعيه عايزه بـ كل الوسائل المشروعه إن المرأه المصريه تاخد حقوقها السياسيه و الإجتماعيه زى ما إتكتب فى الماده التانيه و التالته فى القانون الأساسى للـ إتحاد ده. و الإتحاد ده كان مأسسهُ 12 ست بس, و على راسهم هدى شعراوى و "شريفه رياض" نائبة الرئيسه و سكرتيرتين; "إحسان القوسى" و "سيزا نبراوى". و كمان عدد من أعصاء "لجنة الوفد المركزية للسيدات". هدى شعراوى كانت حريصه على صيانة المرأه من الظُلم اللى حاصللها, فـ طالبت بـ رفع سن الجواز للـ بنت لـ سن 16 سنه عـ الأقل. و إتحققلها اللى هى عايزاه فى سنة 1923 م. و طالبت بـ فتح ابواب التعليم العالى للـ بنات و بـ إشتراك الستات مع الرجاله فى حق الإنتخاب. و بـ حط قانون يمنع تعدد الزوجات إلا للـ ضروره. و بردو, طالبت بـ رفع الظُلم و الإهانه اللى بيقعو على المرأه اللى بيتسمّا بـ "دار الطاعه".
عضوية الإتحاد النسائى الدولى
سنة 1923 م, هدى شعراوى بـ صفتها رئيسة جمعية الإتحاد النسائى المصرى إتدعت عشان تحضر مؤتمر النساء الأول اللى إتعمل فى روما فى فترة 12 لـ 19 مايو سنة 1923 م. هدى شعراوى لبّت الدعوه. و لـ أول مرّه, خرجت تلات ستات بيمثّلو مصر فى مؤتمر دولى; "هدى شعراوى" و "نبويه موسى" و "سيزا نبراوى".
و فى مؤتمر الإتحاد النسائى الدولى العاشر فى باريس سنة 1926 م, هدى شعراوى إختاروها عضو فى اللجنه التنفيذيه للإتحاد النسائى الدولى. و بـ كده, بقت الممثله الوحيده للمرأه فى بلاد الشرق الأقصَى و الشرق الأدنَى فى اللجنات دى. و بردو إنتخبوها تبقى مع أعضاء اللجنه المسئوله بـ مسألة السلام الدولى. و فى مؤتمر الإتحاد النسائى الدولى لـ سنة 1935 م إنتخبو هدى شعراوى نائبه لـ رئيسة الإتحاد النسائى الدولى, و كانت أول شرقيه تاخد المنصب الدولى المشرّف. و فى سنة 2003 م اعادت إنتخابها جمعية هدى شعراوى للنهضه النسائيه عشان تكون نائبه لـ رئيس الإتحاد النسائى الدولى.
